بسم الله الرحمن الرحیم
دوستان و خوانندگان عزیز سلام
خوشحالم که اولین مطلب خود را در ایام مبارک دهه فجر می نویسم که به حق این ایام ایام الله است ولی دوست می داشتم اولین مطب من بهانه ای جز انچه می داشت که دارد!
اکنون دو روز از یکشنبه سیاه مجلس می گذرد! روزی که مسؤولین نظام ازمونی بزرگ را پشت سر گذاشتند ولی صد افسوس که مردود شدند. علیرغم تمام تأکیدات معظم له جهت پرهیز از هر گونه تنش زایی در استانه انتخابات، شد انچه نباید می شد.
خطاب اول من به اقای احمدی نژاد است. ایا شما هیچ مصلحتی در این مملکت بالاتر از حفظ دوستان خود در مناصبشان نمی بینید؟! ایا درافتادن با مسؤولین نظام ولو به حق، اب در اسیاب دشمن ریختن نیست؟! ایا حفظ دستاوردهای دولت های نهم و دهم به این است که افراد در مناصب خود بمانند یا اصول نظام؟ مگر نه از اصول حفظ وحدت است! و مکر نه حفظ نظام و در رأس ان ابروی ان از اهم واجبات است! تعجب من از این است که شما همواره تهدید می کنید ولی تیغ خود را بر روی خودی ها می کشید! تعجب من از این است که شما هم مانند خیلی های دیگر در مسؤلیت خود به خطا رفتید! به خطا رفتن طبیعی است(!) ولی نه از کسی که شعار ولایت مداریش گوش همه را پر کرده است.
خطاب دوم من به نمایندگان مجلس است. اقایان، چند ماه از عمر این دولت مانده است؟! ایا به واقع فکر می کنید در این چند ماه باقیمانده می شود در نظامات کشور با تغییر یک یا چند نفر تغییر محسوسی ایجاد کرد؟! البته می گویید نه. و البته خواهید گفت که قصد شما حفظ حرمت قانون و نه ایجاد تغییر بوده است! ایا اکنون که ابروی نظام خدشه دار گشته و مردم بیش از پیش از خواص جامعه نا امید شده اند، شما راضی هستید! ایا حفظ کیان قانون به بردن ابروی نظام است؟! ایا این کار را به واقع قربت الی الله انجام دادید؟!
و اما خطاب اخر من به دشمنان و انانی است که از این حوادث تلخ اب از دهانشان جاری می شود و می انگارند که چه و چه شده و حالا گاه ماهیگیری است! خیر. به والله باز هم به خطا رفته ایید و اینده نشان خواهد داد که ایرانی ولایتمدار الگوی انقلاب ولائی خود را به ارزانی بدست نیاورده که به ارزانی بفروشد.
وعده دیدار ما بیست و دوم بهمن ماه
